Reisje naar Barcelona, de stad van Gaudi, met Vrouwen van Nu

Middenbeemster, 1 juni 2007

De trouwe bezoeker van deze site zullen een paar dagen recente berichten hebben gemist. De oorzaak daarvan was een kortstondig verblijf van maandag 21 t/m vrijdag 25 mei in het Spaanse Barcelona, een reisje met Vrouwen van Nu. Zes dames uit de Beemster hebben deze reis naar de stad van Gaudi, georganiseerd door de Provinciale Reiscommissie, meegemaakt: Corry van Splunter, Koosje Franken, Joop Havik, Alie Roos, Coba Bakker, Riek Lanting en ondergetekende. Weer van de reis thuisgekomen moest natuurlijk eerst van alles weer op de rails gezet worden en vandaar dat het verslag even moest wachten.

Reisverslag
Tijdens het bekijken van de gemaakte foto's heb ik me wel afgevraagd wat er nu de moeite waard was om te publiceren. Iedereen is immers al eens in Barcelona geweest en heeft honderden van dezelfde plaatjes geschoten. Iedereen in het reisgezelschap beschikte bovendien over een digitale camera en die werd dus zeer veelvuldig gebruikt. Bovendien zijn er plenty folders en boekjes die Barcelona de toeristen aanbiedt en die zijn vaak zo mooi, dat het niet de moeite is om nog eens zelf nog eens aan het kieken te gaan, zoals hier een plaatje van de Ramblas, de flaneerboulevard. Maar ja, toch is het leuk om even terug te kijken op een interessante stedenreis. Het is gewoon een reisindruk, puur met 'highlights', zonder daarbij teveel in details te treden.

Joen
Na aankomst op het vliegveld van Barcelona werd de groep opgewacht door reisleider Joen (geen Jeroen) en het eerste toerististische ritje langs allerlei bezienswaardige plekken lichtte al een tipje van de sluier op van wat de Vrouwen de komende dagen allemaal nog te zien zouden krijgen.
De bus reed een berg op en stopte op een enorm schuine helling. Bij het uitstappen tuimelden we er bijna uit en stonden meteen tegenover een beeldengroep, die levenslust uitstraalde. Op een uitzichtspunt lon genoten worden van een prachtig uitzicht over de grote stad Barcelona , die ingeklemd ligt tussen de Middellandse zee en een berg.
"Bij de haven ligt het geheim van Barcelona", vertelde de reisleider. "Eigenlijk is dit een echte grote fabrieksstad, maar ze hebben alle bedrijventerreinen onzichtbaar gemaakt en bijeen gebracht op de plek waar vroeger de oude haven was. In de grote nieuwe haven lagen enorme cruiseschepen.

De bus reed door deftige en minder deftige wijken. Overal waren palmen en beelden en ook een werd een enorme zegepoort gepasseerd .

De groep Vrouwen van Nu logeerde in hotel Rialto, dat midden in het centrum van Barcelona stond, vlak bij het gemeentehuis en het provinciehuis en op heel korte afstand van de flaneerboulevard de Ramblas.

Dinsdag 22 mei
Na de eerste nacht in het hotel stond de volgende ochtend weer de bus klaar. Deze reed door de straat waar veel bijzondere, vaak prachtig versierde huizen stonden, zoals Casa Bartlló, het huis dat we ook nog zouden gaan bezoeken, deze week.

Maar de bestemming deze ochtend was het Park Güell. Güell was een Catalaan, die ongelofelijk rijk was geworden in Cuba. Hij besteedde zijn geld aan de bijzondere bouwwerken, die Gaudi ontwierp. Zo had hij in het Güell park, waar hij een hele nieuwe woonwijk had willlen optrekken, een heel groot marktplein ontworpen, Rondom het kronkelde zich een hele lange bank, die versierd was met de prachtigste mozaïeken.

Gaudi hield van ronde (organische) vormen en dat kwam ook tot uiting in de zuilengang, die een golf voorstelt. Als je daarin loopt, roept dat een heel bijzondere gewaarwording op.

De Sagrada Familia
Dit is de zo bijzondere kerk, waarvan de bouw in 1882 is begonnen. Maar het gebouw is nog lang niet klaar. Hoewel optimisten beweren dat de kerk in 2023 voltooid zal zijn, denken pessimisten dat dit karwei nooit afkomt. In ieder geval werd er nu al hevig gerestaureerd aan de voorkant, het gedeelte dat de geboorte van Christus uitbeeldt. Overal zagen we hijskranen en steigers en met doek ingepakte torens.

Intussen worden ook al heel veel nieuwe werkzaamheden uitgevoerd om het gebouw te vervolmaken. Bij de vele spitse met beeldhouwwerk versierde torens, moeten er nog zeker twaalf bijkomen. In ieder geval stond de Sagrada van buiten en van binnen helemaal in de steigers. Dit viel toch wel een beetje tegen. Het beeldhouwwerk was wel bijzonder fraai. Hierboven links: de geboorte van Christus en rechts de kruisiging, die zich aan de achterkant van het gebouw bevindt en ook hier waren bouwvakkers aan het werk. De beelden aan de achterkant zijn door een andere, latere beeldhouwer in een heel andere stijl gemaakt.

Nog een plaatje van het interieur van de kerk in de steigers, maar ook een gewelf van de nieuwbouw, waarin weer ragfijn tegelmozaiek is verwerkt.

Donderdag, 23 mei: het Batlló huis
De derde dag werd een uitstapje gemaakt naar Casa Battló (genoemd naar de opdrachtgever). Het is een modernistisch huis, zoals er meer van Gaudi, maar ook van andere architecten in Barcelona staan. In Casa Battló is bijna één organische vormgeving, zo kenmerkend voor Gaudi: rond en vloeiend en daarom "vriendelijk". De deur naar de salon met fraai glas-in-lood- werk is daar een voorbeeld van. Het trappenhuis was versierd met keramische tegels in alle schakeringen blauw.

Luchtkokers De luchtkoker binnen in het huis zorgt voor licht en lucht. Deze was eveneens geheel blauw betegeld. Van beneden af naar boven verliep de betegeling van wit en lichtblauw naar donkerblauw en de ramen werden naar boven toe steeds kleiner, zodat in de kamers daarachter overal dezelfde lichtinval werd verkregen.

Dat had Gaudi goed uitgedokterd. (Het uitzicht op de luchtkoker was in ieder geval wel even heel iets anders dan dat in onze kamer in hotel Rialto (rechtsboven). Op de bovenste verdieping van het huis was een zaal met bogen, waar aetherische muziek werd gehoord. (Gaudi noemde deze bogen 'parabolen'). Zelf was hij in deze zaal aanwezig in de vorm van een hologram en iedereen die langs kwam werd door hem gedag gezegd.

Het dak van het Batllo huis symboliseert de gekromde rug van een draak (St. Joris is de schutspatroon van Barcelona). Het mozaiekwerk van het dak en de schoorstenen kon van dichtbij gefotografeerd worden, evenals het fraai versierde torentje van een aangrenzend huis. Casa Batlló huis is in ieder geval wel het meest bijzondere huis dat we ooit gezien hebben.

Door de drukke straten van Barcelona, die vergeven lijken te zijn van gele taxi's en scooters. ging het daarna richting strand. Aan de boulevard stonden bijzondere gebouwen van hedendaagse architectuur. Maar het meest opvallende was wel een metalen beeld bij een zeer luxe restaurant, voorstellende een gefileerde vis. Het was niet moeilijk te raden wat in het restaurant opgediend zou worden.

Na het bezoekje aan het strand ging het alweer op naar de volgende bezienswaardigheid. Dat was oude kathedraal, gebouwd in 1298. Beschermheilige is de heilige Eulalia, die ganzenhoedster was. Zij werd slechts dertien jaar en om die reden zijn er dertien ganzen op de binnenplaats. Tijdens het bezoek werd door een meisjeskoor gezongen. Het klonk heel mooi. Voor een aantal vrouwen van het reisgezelschap was er de mogelijkheid om met de bouwlift (ook hier werd driftig gerestaureerd) helemaal naar boven naar het dak te gaan en vanaf die hoogte over de daken van de stad heen te kijken.

Onder het genot van een drankje werd de stemming àl enthousiaster en als snel werd een modeshow gegeven van de in deze stad aangeschafte artikelen (kleding en schoeisel). De lange tafel verleende hierbij goede diensten.

Vrijdag, 24 mei 2007
En weer was het ochtend, nu van de vierde dag. Het ontbijt in hotel Rialto was zoals elke dag uitstekend (daarentegen viel het avondeten wel wat minder in de smaak). Na het ontbijt werd een wandeling door de Joodse wijk gemaakt met als einddoel het Picasso Museum.

Picasso Picasso begon al te schilderen toen hij pas vijf jaar was. In dit museum hingen voornamelijk jeugdwerken, waaruit zijn genialiteit reeds bleek (zoals dit Hollandse tafereeltje).

Na het museumbezoek wachtte weer een nieuwe verrassing: lunchen in een echt Catalaans Tapas-restaurant.

Muziekpaleis De stad had nog veel meer bijzonders te bieden en één ervan, het muziektheater stond als volgende attractie op de lijst. Het Paulau de la musica werd gebouwd door een tijdgenoot van Gaudi: Domenèch.

Alleen de buitenkant kon gefotografeerd worden; door middel van een plaatje uit een folder kan hier ook de binnnenkant getoond worden. In de concertzaal werd het orgel bespeeld. Alles was adembenemend mooi in dit gebouw met veel beelden, bloemen, bonte kleuren en glas-in-lood.

Maar er stond al weer een nieuwe verrassing op het schema: een rondvaart door de haven. Het plein van Columbus was de ontmoetingsplek, waar de boot vertrok. Een historische plek, want volgens de overlevering vertrok Columbus in 1492 eveneens hiervandaan voor zijn ontdekkingsreis naar Amerika. Aan dit plein staat het havengebouw, ook weer prachtig versierd met beelden. In de haven lagen grote cruiseschepen, zoals de Westerdam en het Duitse Aida diva.

Na het diner, (het galgenmaal met wederom patat en aan een varken refererend stukje vlees zonder groenten), kreeg deze op zich al heel interessante en een nog een mooiere finale. De groep vrouwen werd gebracht naar een laan vol verlichte fonteinen. Aan het eind van deze allee was een waterorgel. Op klassieke muziek werden watermassa's in vele kleuren omhoog gespoten.

Zaterdag, 25 mei - De laatste ochtend van de reis naar Barcelona
Deze uurtjes van de vijfde en laatste dag in Barcelona waren vrij invulbaar en velen kozen voor nog eens een bezoekje aan de Ramblas, de flaneerboulevard en de overdekte markt. Die bood een heel kleurrijk aanzien. De Catalanen eten blijkbaar alles wat uit de zee wordt opgehaald. De meest wonderlijke soorten vis lagen daar uitgestald. De visverkoopsters zagen er zeer verzorgd uit in hun mooie schorten.De groenten- en fruitstalletjes leverden een kleurrijk beeld.

Op de ramblas probeerden veel artisten als levende standbeeld een centje bij te verdienen. Ze waren er in alle soorten, maten en kleuren, van Nero tot de Zwarte Madonna en de fietsende dood.

Het waren geweldige acteurs, die -als er een muntje in de pot werd gedeponeerd- een fraaie act te zien gaven. En ze waren ook gaarne bereid om toeristen aan hun zij te laten fotograferen en zelfs een zegenend gebaar boven zijn/haar hoofd te maken.
Wie poseerde en even zijn aandacht niet aan zijn spullen wijdde, kon wel eens het ongeluk hebben, dat zijn portemonnaie gerold werd. Dat is op de laatste dag en zelfs tijdens het laatste uur van het bezoek aan Barcelona ook aan een van de Vrouwen overkomen. Het doen van een aangifte bleek een hele toer, omdat de politie geen Engels bleek te spreken, zodat het weinig had gescheeld of ze had het vliegtuig terug naar Nederland, gemist. .

Demonstraties
Dat de politiek in Barcelona op straat hartstochtelijk bedreven wordt, bleek wel uit een tweetal demonstraties, die tijdens het vijfdaags verblijf van Vrouwen van Nu op het plein voor het gemeentehuis plaats hadden. De eerste demonstratie werd gehouden door ontslagen ambtenaren en de andere door vrouwen, die aandacht vroegen voor pensioenen en meer rechten voor de vrouw. Tijdens beide demonstraties werd een groot fluitconcert gegeven en het was een hels kabaal. De foto die tijdens de vrouwendemonstratie werd gemaakt, was de laatste in Barcelona. Dus wel een symbolisch besluit voor het uitstapje van Vrouwen van Nu, die wellicht toch al heel wat meer rechten dan de Catalaanse vrouw hebben verworven.
Erny van de Kleut.